Ντέιβισον, Κλίντον Τζόζεφ

(Clinton Josef Davisson, Μπλούμινγκτον, Ιλινόις 1881 – Τσάρλοτσβιλ, Βιρτζίνια 1958). Αμερικανός φυσικός. Μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον ανέπτυξε τη δραστηριότητά του κυρίως στα εργαστήρια της Bell Telephone της Νέας Υόρκης, όπου ασχολήθηκε με διάφορα προβλήματα, θεμελιώδεις είναι οι πειραματικές εργασίες του επί της διάθλασης των ηλεκτρονίων (1927), κατά τις οποίες είχε ως συνεργάτη τον Λέστερ X. Γκέρμερ. Με την εργασία αυτή ο Ν. απέδειξε ότι μια δέσμη ηλεκτρονίων που προσπίπτει επί μεταλλικής επιφάνειας (νικέλιο) υφίσταται το φαινόμενο της διάθλασης· τα ηλεκτρόνια δηλαδή ανακλώνται από το μέταλλο υπό ορισμένες γωνίες, όπως συμβαίνει με τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες που προσπίπτουν σ’ ένα δικτύωμα. Το πείραμα αυτό έφερε στο φως τις κυματοειδείς ιδιότητες των ηλεκτρονίων, σύμφωνα με τους νόμους της κυματομηχανικής, της oποίας μάλιστα αποτέλεσε μια σημαντική πειραματική επιβεβαίωση. Από τις σημαντικότερες πρακτικές συνέπειες που είχε η ανακάλυψη της διάθλασης των ηλεκτρονίων πρέπει να θεωρηθεί και η ανάπτυξη της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, της οποίας βάση αποτελεί η ανακάλυψη αυτή, δεδομένου ότι υπέδειξε τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν δέσμες ηλεκτρονίων ως ακτινοβολίες υψηλότατης συχνότητας ή, αντίστροφα, βραχυτάτου μήκους κύματος. Για τις έρευνές του ο Ν. τιμήθηκε το 1937 με το βραβείο Νόμπελ φυσικής μαζί με τον Άγγλο Τ.Π. Τόμσον.